woensdag 29 mei 2013
zondag 26 mei 2013
woensdag 22 mei 2013
zaterdag 18 mei 2013
woensdag 15 mei 2013
vrijdag 10 mei 2013
donderdag 9 mei 2013
Tatto
Tatouages zijn fascinerend, althans, dat vind ik. Tot nu toe durf ik er nog geen te laten zetten vanwege de pijn, maar wie weet. Ik hoorde van een collega dat je dan wel uit moest kijken, want het schijnt ook nog verslavend te zijn.
Deze tatouage vond ik als afbeelding om mijn oude computer. Ik weet niet meer waar die vandaan komt, maar hij is zó leuk.
Dus wie weet, siert deze mijn oor, ooit.
Als DH het goed vindt tenminste, hij is niet zo van de tattoo's.
.
woensdag 8 mei 2013
zaterdag 4 mei 2013
Veldhoven
Vandaag een stukje zonder foto's. Maar ik plaats het toch, omdat ik het verhaal wil vertellen. Ik heb namelijk een heerlijke dag achter de rug, gisteren.
Afgelopen vrijdag was het dan MIJN dag om naar Veldhoven te gaan. Het is de derde keer dat ik er kom en wéér heb ik mijn ogen uitgekeken.
Deze keer was het extra speciaal. Want een paar weken van te voren kreeg ik via mijn blog contact met Vera uit België. (geen blog) En al mailend kwamen we tot de ontdekking dat we allebei naar Veldhoven wilden gaan en allebei ook alleen gingen. Dus een afspraak om elkaar daar te treffen was snel gemaakt.
Nu weet ik ook dat er drie ingangen naar de tentoonstelling waren. Dat wist ik niet, maar Vera en ik stonden uiteraard niet bij dezelfde. Maar net voor ik binnen kon gaan, hoorde ik mijn naam. Ik keek om en zag een vriendelijke dame staan, die me eigenlijk heel vaag bekend voorkwam. En dat was Vera. We hadden elkaar gevonden. Waarom ze me bekend voorkwam weet ik nog steeds niet, want we hadden elkaar echt nog nooit eerder gezien, ook niet op foto. Maar het klikte ontzettend goed. De verdere dag zijn we samen opgetrokken en we kwebbelden uitgebreid. Een heerlijk mens is ze en ik heb er een quiltvriendin bij gekregen. Leuk.
Mijn fototoestel bleef deze keer in de tas. Het is er een keer uitgekomen toen Vera een bepaald patroon wilde fotograferen met haar mobiel. Maar die was zo nieuw dat ze niet wist hoe dat moest. En samen kwamen we er ook niet uit. Lachend besloot ik om de foto voor haar te maken. En intussen had ze zelf ook al uitgevonden hoe het met haar mobiel moest.
De hele dag door lachten we veel, want het Belgisch en Nederlands wijken toch wel behoorlijk van elkaar. Intussen ken ik weer heel wat nieuwe woorden in het Belgisch. Bij de BOM uit de Quiltmania van Yoko Saito had Vera het over een 'tuiter' of 'tjoeter' (ik weet het niet meer zeker, maar ze zal het zelf wel corrigeren in een reactie). Ik had geen idee waar ze het over had. Het bleek een schommel te zijn. En zij wist het Nederlandse woord niet meer.
Later bleek dat er toch nog wat kennissen van haar ook in Veldhoven waren. Dus kon ik ook kennis maken met Carine en Mieke (van Quiltingmieke). Ook al van die gezellige mensen. Ik kreeg meteen een uitnodiging voor een quilttentoonstelling in Schoten (B.) in de handen gedrukt. Als het uitkomt met mijn werk (het is de laatste en heel drukke schoolweek voor de vakantie) ga ik er naar toe. Kan ik ze weer treffen, leuk.
Vera, Mieke en Carine, hartelijk dank voor jullie warme aandacht en vriendschap. Dat maakte deze quiltshow echt ontzettend gaaf.
.
Afgelopen vrijdag was het dan MIJN dag om naar Veldhoven te gaan. Het is de derde keer dat ik er kom en wéér heb ik mijn ogen uitgekeken.
Deze keer was het extra speciaal. Want een paar weken van te voren kreeg ik via mijn blog contact met Vera uit België. (geen blog) En al mailend kwamen we tot de ontdekking dat we allebei naar Veldhoven wilden gaan en allebei ook alleen gingen. Dus een afspraak om elkaar daar te treffen was snel gemaakt.
Nu weet ik ook dat er drie ingangen naar de tentoonstelling waren. Dat wist ik niet, maar Vera en ik stonden uiteraard niet bij dezelfde. Maar net voor ik binnen kon gaan, hoorde ik mijn naam. Ik keek om en zag een vriendelijke dame staan, die me eigenlijk heel vaag bekend voorkwam. En dat was Vera. We hadden elkaar gevonden. Waarom ze me bekend voorkwam weet ik nog steeds niet, want we hadden elkaar echt nog nooit eerder gezien, ook niet op foto. Maar het klikte ontzettend goed. De verdere dag zijn we samen opgetrokken en we kwebbelden uitgebreid. Een heerlijk mens is ze en ik heb er een quiltvriendin bij gekregen. Leuk.
Mijn fototoestel bleef deze keer in de tas. Het is er een keer uitgekomen toen Vera een bepaald patroon wilde fotograferen met haar mobiel. Maar die was zo nieuw dat ze niet wist hoe dat moest. En samen kwamen we er ook niet uit. Lachend besloot ik om de foto voor haar te maken. En intussen had ze zelf ook al uitgevonden hoe het met haar mobiel moest.
De hele dag door lachten we veel, want het Belgisch en Nederlands wijken toch wel behoorlijk van elkaar. Intussen ken ik weer heel wat nieuwe woorden in het Belgisch. Bij de BOM uit de Quiltmania van Yoko Saito had Vera het over een 'tuiter' of 'tjoeter' (ik weet het niet meer zeker, maar ze zal het zelf wel corrigeren in een reactie). Ik had geen idee waar ze het over had. Het bleek een schommel te zijn. En zij wist het Nederlandse woord niet meer.
Later bleek dat er toch nog wat kennissen van haar ook in Veldhoven waren. Dus kon ik ook kennis maken met Carine en Mieke (van Quiltingmieke). Ook al van die gezellige mensen. Ik kreeg meteen een uitnodiging voor een quilttentoonstelling in Schoten (B.) in de handen gedrukt. Als het uitkomt met mijn werk (het is de laatste en heel drukke schoolweek voor de vakantie) ga ik er naar toe. Kan ik ze weer treffen, leuk.
Vera, Mieke en Carine, hartelijk dank voor jullie warme aandacht en vriendschap. Dat maakte deze quiltshow echt ontzettend gaaf.
.
woensdag 1 mei 2013
WA
Wat een televisiemarathon was het gisteren, maar wat hebben we genoten van de ceremonie in Amsterdam. En wat trof men het met het weer....
Geen regen, toch een zonnetje, niet te warm. In dit blogje mijn hoogtepunten en overwegingen van gisteren. De eerste en laatste foto zijn van mijzelf, de overige komen van www.nu.nl.
Met mijn kopje koffie, oranjebittertje en oranje tompouce (staat nog in de koeling) voor de TV. Daar had je toch het beste zicht. Blijkbaar vonden dat heel veel mensen met mij, want het was niet zo druk in Amsterdam.
Allereerst de abdicatie zelf. Een emotioneel moment. Ook ik, nuchter mens, pinkte een traantje weg. Toen Beatrix Koningin werd was ik 12. Juliana heb ik ook meegemaakt, maar toch was ze MIJN koningin. Zal wennen zijn aan een Koning.
Als genealoge ben ik ook geïnteresseerd in documenten die belangrijke momenten in iemands leven markeren. Ik was heel benieuwd hoe de akte van abdicatie er eigenlijk uitzag. En ik heb een foto gevonden. Mooi document, zeker met al die handtekeningen. Al duurde het wel wat lang dat ondertekenen. Had best een stemmig muziekje onder gemogen, nu deed het was doods aan. Misschien symbolisch, want de koningin (Beatrix) is met deze akte staatsrechtelijk dood verklaard. Morbide als je er aan denkt.
En hier gaat het allemaal om, de kroon. Nederlandse koningen worden NIET gekroond, maar ingehuldigd. Dus deze is alleen een symbool, maar wat een prachtig exemplaar. Niet overdadig en topzwaar zoals je ook wel eens ziet. Gewoon duidelijk een kroon, mooi in alle eenvoud, maar toch best wel rijkelijk versierd met die parels. Prachtig.
Het moment voor Willem-Alexander zal ongetwijfeld de eed zijn geweest. Hij is een gelovig man en deze eed zal hem zeker wat doen. Daarna kwamen alle parlementsleden aan de beurt, ook weer zo'n moment dat eigenlijk best indrukwekkend is. Ik heb geen bewondering voor die parlementsleden die de eed of belofte weigerden af te leggen en toch in de kerk aanwezig waren. Blijf dan weg, dan maak je een statement, niet zo halfwas. Als zij weggebleven waren dan was er wat extra ruimte voor mensen die er wél graag bij waren geweest.
Geen regen, toch een zonnetje, niet te warm. In dit blogje mijn hoogtepunten en overwegingen van gisteren. De eerste en laatste foto zijn van mijzelf, de overige komen van www.nu.nl.
Met mijn kopje koffie, oranjebittertje en oranje tompouce (staat nog in de koeling) voor de TV. Daar had je toch het beste zicht. Blijkbaar vonden dat heel veel mensen met mij, want het was niet zo druk in Amsterdam.
Allereerst de abdicatie zelf. Een emotioneel moment. Ook ik, nuchter mens, pinkte een traantje weg. Toen Beatrix Koningin werd was ik 12. Juliana heb ik ook meegemaakt, maar toch was ze MIJN koningin. Zal wennen zijn aan een Koning.
Als genealoge ben ik ook geïnteresseerd in documenten die belangrijke momenten in iemands leven markeren. Ik was heel benieuwd hoe de akte van abdicatie er eigenlijk uitzag. En ik heb een foto gevonden. Mooi document, zeker met al die handtekeningen. Al duurde het wel wat lang dat ondertekenen. Had best een stemmig muziekje onder gemogen, nu deed het was doods aan. Misschien symbolisch, want de koningin (Beatrix) is met deze akte staatsrechtelijk dood verklaard. Morbide als je er aan denkt.
En hier gaat het allemaal om, de kroon. Nederlandse koningen worden NIET gekroond, maar ingehuldigd. Dus deze is alleen een symbool, maar wat een prachtig exemplaar. Niet overdadig en topzwaar zoals je ook wel eens ziet. Gewoon duidelijk een kroon, mooi in alle eenvoud, maar toch best wel rijkelijk versierd met die parels. Prachtig.
Het moment voor Willem-Alexander zal ongetwijfeld de eed zijn geweest. Hij is een gelovig man en deze eed zal hem zeker wat doen. Daarna kwamen alle parlementsleden aan de beurt, ook weer zo'n moment dat eigenlijk best indrukwekkend is. Ik heb geen bewondering voor die parlementsleden die de eed of belofte weigerden af te leggen en toch in de kerk aanwezig waren. Blijf dan weg, dan maak je een statement, niet zo halfwas. Als zij weggebleven waren dan was er wat extra ruimte voor mensen die er wél graag bij waren geweest.
De koningsvaart 's avonds was ook prachtig. Het weer werkte gigagoed mee, heerlijk avondzonnetje, al was het duidelijk koud. Maar de beelden van de ondergaande zon met dito kleuren op het IJ en ons nieuwe koningspaar met de prinsesjes, super. Het duurde voor mij veel te kort.
En hier gaven ze meteen een statement af. Gewoon het protocol negeren en aanleggen om Armin van Buren en het Concertgebouworkest te begroeten. Wauw.
Toen op TV het saluut van de luchtmacht in beeld kwam, vlogen de straaljagers tegen een oranje achtergrond. Kan het symbolischer.... Het zag zo mooi uit. Geweldig. Ik houd wel van deze symboliek.
En ik, zat ik stil in de tussentijd? Ja eigenlijk wel, gewoon op de bank met mijn royal koffie, oranjebittertje en oranje tompouce. Maar mijn handen werkten in tussen wel. Ik kan geen TV kijken zonder te handwerken, raar he? Dit heb ik in de tussentijd gemaakt.
Het patroontje dat op het blog van Berthi stond. Maar dan wel op z'n Bietjes, dus anders. Een van de landelijke kranten had afgelopen zaterdag een flinke bijlage over de inhuldiging mét speldje. En dit lapje is een prima plek om dit speldje te bewaren. Dus moest ie aangepast worden. Ik heb ook wat andere dingetjes aangepast. En helemaal van mijzelf is het monogram dat je op overal tegenkwam. Goed gelukt he.
.
Abonneren op:
Posts (Atom)
