Texel, deel 2

Na een Valentijnsblogje en mijn verjaardag dan nu deel 2 van Texel. Ik vervolg mijn verhaal op zondag, afgelopen zondag dus.

's Morgens gingen we de trap af om te ontbijten. De trap in het hotel zag er heel mooi uit, recht, en onderaan liep die in een kwart ronde uit. De tredes waren ook rond. En smaller. Hoe het gebeurde weet ik nog niet, maar ik schoot van de onderste treden af. En belandde op de grond. Grote schrik en pijn, want mijn knie was weer geblesseerd. Een paar jaar geleden ben ik flink door mijn knie gegaan toen ik op de fiets van de weg gedrukt werd. Mijn kniebanden zijn toen flink opgerekt en mijn kniegewricht is niet meer zo stevig als het moest zijn. En vandaag gebeurde het weer. Na een tijdje kon ik wel weer opstaan en voorzichtig lopen. Maar het weekendje Texel was wel anders geworden. We wilden een heerlijke strandwandeling maken. En zo wie zo veel lopen. 

Eerst maar ontbijten en kijken hoe het loopt. DH had een tijdje terug een operatie aan zijn enkel gehad. De krukken hadden we nog in huis en hij had er eentje in de auto gelegd, voor het geval dat. En laat dat nou net de goede kruk voor mij zijn. Dus dat was al wat.

zo voelde ik me

We hebben gewoon ons plan aangepast en zijn met de auto het eiland rond gegaan. Regelmatig er uit en een klein stukje lopen of liever gezegd 'schravelen', want lopen zou ik het niet willen noemen. De lucht was erg helder met een lief zonnetje, maar de wind was om te snijden. En daarom was het ook flink koud. Dus misschien hadden we toch niet zo veel gelopen als we hadden gewild. 

Op een dag hebben we wel zowat het hele eiland gezien. Er was jammer genoeg wel veel dicht. Raar eigenlijk, het was weekend en het zuiden had vakantie. De hotels op het eiland waren volgeboekt. Een gemiste kans zou ik zeggen.

Maar de vuurtoren was open. We gingen uiteraard niet naar boven, maar hebben heerlijk van het uitzicht genoten. Sneeuw op het strand, het blijft een heel raar gezicht. De kleuren waren prachtig vergrijst, kijk maar op de foto. 

Alle dorpjes hebben we bezocht en bekeken. Smalle straatje soms, waar je goed uit moest kijken. Vooral ook omdat er een mountain-bike-tocht op het eiland was. Je kwam ze overal tegen, die stoere mountain-bikers. Ik had er wel bewondering voor, door de ijzige wind was het goed koud. En dan heb ik het nog niet eens over tegen de wind in fietsen....

Vooral bij de veerboot waaide het superhard, ik bleef maar tegen de auto aan staan, kon ik tenminste niet omwaaien. Gelukkig kun je op Texel goed overal met de auto komen. Ook in het enige bos(je) dat het eiland rijk is. Niet alle wegen zijn voor auto's, maar je ziet wel veel. Dus hebben we toch genoten.

's Maandags ging het heel wat beter met mijn knie. De pijn was weg, het hele been was nu wel ontzettend stijf en in verschillende spieren had ik spierpijn. Die hadden de val natuurlijk opgevangen. We hebben nog wat rondgetoerd en laatste inkopen gedaan. En ik moest natuurlijk nog naar de andere quiltwinkel op het eiland: de Scholekster.

De ingang van de winkel

Deze winkel zag er heerlijk knus uit. Het assortiment stoffen was een stuk kleiner, maar ze verkochten wel supermooi servies. Ik kocht hier de stof voor de achtergrond van mijn molentjes (blog ik later over), en een setje rolletjes van Moda. Een nieuwe serie, die ze net binnen had, maar waarvan ik de naam vergeten ben te vragen. Mijn aankopen laat ik later zien.

Het uithangbord van de winkel, origineel he?

Intussen zijn we een week verder en gaat het goed met mijn knie. Ik moet wel bewust lopen en zorgen dat het gewicht goed boven het been staan. Dus geen onverwachte en rare draaiingen maken. Heel raar eigenlijk, je denkt nooit na over lopen, je doet dat gewoon. En nu moet ik nadenken bij iedere stap, hoe zet ik mijn voet neer, hoe komt mijn gewicht boven het been en hoe zet ik af. Maar er zijn ergere dingen op de wereld.


.