Monday Memories

Ergens las ik op een blog (vergeten waar) dat er Monday Memories ingesteld werd. Je maandagse blog wijdt je dan aan herinneringen uit jouw leven (of dat van je voorouders). Lijkt me leuk, dus ik probeer iedere maandag mee te doen.


De herinnering van vandaag is eigenlijk onlangs weer helemaal terug gekomen. Mijn petekindje van 12 verveelde zich in de vakantie. Al haar vriendinnetjes waren weg en zij gingen zelf heel laat weg. Ze is een aantal keer een dagje bij mij geweest, zodat we samen de hele dag konden Carcassonnen. We zijn beiden helemaal gek van dit spel, maar we zijn dan ook de enigen die dit meerdere keren achter elkaar willen spelen.
Maar daar had ze niet genoeg aan. Mijn moeder is vroeger lerares geweest. Een van haar aktes was koken. En mijn petekindje wilde ook wel leren koken in de vakantie. Dat bracht een aantal oude herinneringen bij mij boven.

Love is...  ... cooking together

Toen ik een jaar of 10 was, hing ik rond etenstijd ook vaak in de keuken rond. Ma aan de kook en ik toekijkend en af ten toe helpend. Eigenlijk heb ik op die manier veel dingen opgepikt. Met name intuïtief koken. Ik meet heel weinig af, alleen als ik bv. taarten bak. Met koken zelf niet, dat gaat op gevoel. Ma deed dat ook niet. Een paar jaar later wilde ik ook echt leren koken. Ma vond me daar eigenlijk nog te jong voor (of ze deed het liever zelf, ze houdt van koken). Maar ik mocht wel iedere zaterdag het gebak voor het weekend maken. Zijzelf was dan het Zondagse eten aan het voorbereiden en in de tussentijd leerde ik een of ander gebak maken. Je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het toen geleerd.

Ik ben begonnen met appeltaart, later cake, gemarmerde cake, soesjes (mét banketbakkersroom), biscuitdeeg, cakedeeg, bladerdeeg, zandgebak, rijstevlaai, berliner bollen, boterkoek, appelflappen, rabarbertaart (moet veel suiker in). Maar ook koekjes, zoals gewone zandkoekjes, speculaas, kerstkransjes, eierkoeken, oublies, schuimpjes (moeten heel lang in de oven) en wafels. En toen kwam ook net het gebak dat niet meer in de over hoefde in opkomst. Zoals arretjescake, mokka schuimtaart, cognactaart (bij gebrek aan andere ging er echte Franse cognac in, dure taart dus), mon chou-taart.

gemaakt door: Fiep Westendorp

Van mijn moeder kreeg ik het kookboekje uit de jaren 60 waaruit zij haar leerlingen leerde koken. Het is duidelijk niet meer van deze tijd. De maten zijn erg veranderd, maar ook de ovens. Er wordt geen temperatuur aangegeven, maar bv. stand 2. Het leuke aan dit boekje is wel dat ma alle recepten heeft omgeschreven naar eenpersoons-recepten. En toen ik op mijzelf ging wonen werd dit mijn kookbijbel. De meeste recepten waren voor minimaal 4 personen en ik was thuis gewend om ook voor 4 personen te koken (waarvan 2 grote eters). Dus in het begin vond ik het erg moeilijk om voor mij alleen te koken, ik hield heel veel over. Vandaar dat dit kookboekje zo handig was. Het is uitgegeven door de NCB (Noord-Brabantse Christelijke Boerenbond). Ma stond in Valkenswaard (in Brabant) aan school, vandaar.

Loopt het water jullie nog niet in de mond? Bij mij wel als ik dit zo schrijf. Ik vind bakken nog steeds een van de leukste dingen van het koken. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik het niet vaak doe. We zijn maar met z'n tweeën en dan blijft er zo veel over. Gelukkig mag ik nu vaak van petekindjes baksel meeproeven. En onder leiding van ma maakt ze heerlijke dingen.

Mevrouw Helderer die Hasselbramenjam maakt uit "Pluk van de Petteflet"

Mijn moeder leert haar dus nu koken. Ze gaat er dan een middag heen en samen maken ze een eenpansgerecht om die avond te eten én wat lekkers (gebak dus). Petekind schrijft de recepten mooi uit. Ma maakt foto's van de ingrediënten en van petekind mét resultaat. Dat alles wordt in de computer gegooid, wat geroerd, geschud en geprint, en petekind krijgt zo een prachtig kookboek. En een mooie herinnering aan deze (regenachtige) vakantie.
.