Feestweek

Afgelopen week was het feestweek op de school waar ik werk. Althans de dependance, waar ik eens in de week kom. De school bestond 50 jaar en dat werd gevierd. De hele week was er geen les, maar was er vanalles te doen voor de leerlingen. Diverse workshops en allerlei feesten.

Keigezellige school daar, leuk team. Dat moet dus wel een goede feestweek geven. En ja hoor, dat was het.

Donderdag heb ik samen met een collega en een klas bloemstukjes gemaakt. Om de diverse feesten aan te kleden. Het thema was Flower Power. Ik leerde meteen dat het in belgië Power Flower was. Grappig.
Men had bedacht om echte bloemen te verwerken, maar dat vond ik helemaal niet leuk. En ook niet Flower Powerig. Uiteindelijk hebben we van crepepapier echte Flower Power bloemen gemaakt. Ook de jongens hadden er plezier in. Deze bloemen hebben we met echt groen in allerlei stukjes verwerkt.

De leerlingen waren erg creatief. Diverse soorten bloemen werden ontworpen. Een aantal jongens ging aan de slag met ander materiaal en maakten prachtige stukken voor aan de muur. Helaas heb ik daar geen foto van.

De loemen belandden overal in en op. Ook in het haar. Kijk maar. Ziet het er niet geweldig uit! Ik heb genoten van de ochtend, de leerlingen ook.

.

Druif

De druif is aan een nadere inspectie onderworpen. Van de week zag ik al dat er een klein trosje aan het groeien was. Vandaag zag ik er in totaal al 3! Goede start van het druivenseizoen nietwaar.

Wacht ik zal er een wit papiertje achter houden dan zie je het beter.

Ieniemienie he? Maar het kan nog kleiner, kijk maar mee.

En de volgende is een zoekplaatje. Het pieptrosje zit in het midden van de foto.

Eerdere jaren vielen de trosjes me pas veel later op. Als ze al flink groter waren. Maar nu ging ik eens extra op zoek. Sherlock Bietje, zonder vergrootglas dat wel. Dat is nog niet nodig!

Het hommelt

In ons dialect betekent dit dat het onweert.  Afgelopen week hommelde het hier, maar niet het weer. Cryptisch? Helemaal niet. Ik heb jullie alleen op het verkeerde been gezet.

Het zoemde namelijk. De hommels waren flink in de weer in de klimhortensia van de buren. Deze hortensia staat tegen de gezamenlijke schutting. Takken die naar onze kant komen, vlecht ik door de schutting. Zo kunnen wij ook genieten van de prachtige schermbloemen. En de hommels natuurlijk.

Het duurde even voordat ze mooi op de foto gingen. Er zaten er genoeg in de struik, dat was duidelijk te horen. Maar niet op de plek waar ik mijn vizier richtte. Dus geduld. Maar uiteindelijk heb ik ze geknipt. De foto's zijn leuk geworden. Het vrolijk zoemende geluid moet je er zelf bij denken.

.

Meebreideken(tje)

Elisabeth zet om de 14 dagen een patroon voor deze deken op haar blog. Gisteren stond er weer eentje op. Ze noemde het vlaggetjes. Een lekker simpel patroontje dat zo te breien was. Dus pakte ik gisteravond de breipennen maar weer eens. En kijk dit is het geworden.

In totaal heb ik nu 6 delen af. De blokken waar ik een kabelnaald voor nodig heb, heb ik overgeslagen. Ik moet zo'n naald nog gaan halen. Ik weet wel dat het ook met een prikker kan, maar niet bij mij. Ik prik dan door het garen heen, en het schiet niet lekker over de prikker heen. Dus die heb ik aan de kant gelegd.

De blokken bij elkaar zijn nu een poppendekentje, vandaar de titel. Het nieuwste deel ligt linksboven.

.

Druif

Wat ben ik blij dat de druif toch niet bevroren is. Het heeft wel heel lang geduurd voordat er een teken van leven kwam. Dat is ieder jaar wel zo, maar dit jaar extra. Of zou het komen dat de rest gewoon extra vroeg was... 

In ieder geval, hij is er weer. Heeft wel wat geleden van de winter. Er is inmiddels een flink stuk van de uitlopers afgeknipt, dat was echt dood hout. En de linker heeft veel minder geleden dan de rechter. Ze waren eerst ongeveer even groot, maar nu lijkt het wel moeder en dochtertje.

Valt het ook op dat de grond ervoor zo helemaal leeg is. Daar stond eerst heel, heel veel onkruid. DH heeft dat er het afgelopen weekend allemaal uitgehaald. Super vent toch. En ik, ik mag zorgen dat er planten komen. Laag en halfhoog spul, liefst met bloemen, en als het kan ook in de winter groenblijvend. Tips zijn welkom hoor, laat maar komen.

Om toch niet met zo´n lege vlakte af te sluiten, laat ik nog de twee bloemen in de clematis zien. Er stonden er drie planten, een witte, donkerpaarse en lichtblauwe. Maar die laatste is nog niet gesignaleerd. Ook die was altijd wel later met z´n bloemen, of toch bevroren...
We zullen zien.

 .

Wat groeit alles toch lekker hard

De regen van afgelopen maandag en dinsdag heeft de tuin veel goeds gedaan. DH heeft afgelopen zaterdag en zondag al het onkruid uit de tuin gehaald. Dat was een heidens karwei. Uiteraard heb ik wel geholpen, maar eerlijk is eerlijk, hij heeft verreweg het meeste werk gedaan. De container is tjokvol en op het gras ligt een zeil met daarop nog genoeg om straks wéér de container te vullen. 

Vorige week heb ik wat groenteplantjes gekocht, die moeten nog in de volle grond. Vooralsnog heb ik ze alleen in een groter potjes gezet, maar kijk eens hoe ze er uit zien.

van links naar rechts: andijvie - paksoi - rode kool

En de sla die ik gezaaid he. Die groeit ook flink. Heerlijk fris, groen kleurtjes nietwaar. En zo lekker krullerig. Het heet dan ook niet voor niets Lollo Rosso.

Vanwege de droogte had ik de potjes allemaal in een zinken dienblad gezet. Op die manier kon ik flink water geven. Het sijpelde wel door de potjes heen, maar werd in de zinken ´teil´ opgevangen. Op die manier kon de sla langer van het vocht genieten.

Tweede voordeel, de potjes waren ook snel uit de felle zon te zetten. Je pakt ze zo in een keer op. Hier staan ze in de zinken ´teil´ op een verroest stoeltje. Ziet er nog leuk uit ook.

En eindelijk zijn de yab-yum-knolletjes ook op gekomen. Ze heten niet echt zo, maar ik weet de naam niet meer. Het was iets met yum in ieder geval. Die in het bruine potje op de achtergrond wil maar niet tevoorschijn komen. Geen idee wat er aan de hand is. Dat verwacht je toch niet van een yab-yum-knolletje. (note for my foreign readers: yab-yum was a famous brothel in Amsterdam).

Ook de zelf-gezaaide tomaten laten zich goed zien. Ze groeien goed. Ik zie nu wel dat ze toch nog met meer dan 2 in één bakje staan. Dit weekend maar even uitdunnen.

En dit zijn de Susanne-met-de-mooie-ogen. Schattige gele bloemetjes met een bruin hartje moeten er nog inkomen. Ze waren even gestopt met groeien, maar de laatste dagen laten ze toch weer even een groeispurtje zien.
.

Toilet kunst

De vakantietijd komt er weer aan. Velen van jullie gaan misschien in een hotel logeren. Het is er nooit zo als thuis, maar de medewerkers/sters van het hotel zullen proberen om je er thuis te laten voelen. 

Die keren dat ik in een hotel kwam, viel me iedere keer weer op dat het toiletpapier gevouwen wordt in een punt. Ik heb altijd gedacht dat dit was om te laten zien dat ze ook op de badkamer geweest waren. Maar het schijnt een goede manier te zijn om een hogere fooi te krijgen.

Thuis heb ik het toiletpapier ook wel eens zo gevouwen. Zoals hierboven of de twee volgende foto´s, die zijn allemaal van onze toiletrol. Maar ik heb het ook wel eens op mijn werk, of op visite bij anderen gedaan. Als ze in de gaten krijgen wie dat heeft gedaan, krijg je leuke reacties. Surfend op internet zag ik dat het eigenlijk gewoon kunst was. Althans, dat er ware kunstwerkjes van gemaakt kunnen worden. Ook vond ik een site waar uitgelegd stond hoe je het zelf moet doen. Kijk en probeer het zelf maar eens. Klik eerst maar eens hier.

Enkele voorbeelden zie je hier of hier.
Op deze site zie je duidelijke tekeningen hoe je moet vouwen. Mijn favoriet is deze.

Of misschien om je partner te verrassen, of gewoon voor Valentijn: klik hier

En als je er geen genoeg van kunt krijgen. Of je vindt deze voorbeelden gewoon te gemakkelijk. Dan is er nog altijd dit boek.

Er staan geweldige voorbeelden in. Vier laat ik er nog zien. Dan houd ik er mee op.

In de luxere hotels wordt ook ´towel origami´ gedaan. Gevouwen handdoeken. Zoek maar eens op ´towel´ en ´origami´. Er zijn legio sites hierover.
Ok. Twee sites, Hier en hier. Dit (en toiletkunst) is natuurlijk erg leuk om je logeetjes mee te verrassen.

Succes met vouwen. Er zullen heel wat bezoekers van het kleine kamertje binnenkort verrast worden met Toiletkunst.
.

Lezers en volgers

Ik ben gek op cijfers en grafieken en zo. Op mijn blog zitten dus een aantal tellers. Zo weet ik dat er nu 34.840 ezoekers zijn geweest. Maar volgens Flag Counter zijn dat er 41.218 uit 77 verschillende landen. Flag Counter telt ook het aantal unieke bezoekers, dat zijn er maar liefst 21.425. Dit zijn getallen waar ik altijd wel wat stil van wordt. Al deze mensen lezen dus mijn schrijfsels. De zin en onzin die ik schrijf. Sommigen vinden het zo interessant (of leuk) dat ze terugkomen. Gelukkig.

visitors from 77 different countries 

Ik kan ook zien dat de meeste bezoekers uit nederland komen, had ik ook niet anders verwacht. Maar belgie en Duitsland zijn een goede tweede en derde, ook niet onverwacht trouwens. Soms weet ik intussen wie er achter die vlaggetjes schuil gaat. Zoals Oman - 81 keer (Hi, nima), of Zwitserland - 83 keer (Hallo Ellen), of Zweden - 51 keer (Hallo Joke). Maar van de meeste heb ik geen idee wie nou de lezer is. Het zou erg leuk zijn als jullie je ook bekend maken. ( Sometimes I know who is behind the different flags, but mostly not. I really would like to know who are behind those flags. So please make a comment and just say HI, nothing more. That doesn´t take much time, ut will be much appreciated by me.)

Het nieuwste land op de landenlijst is belarus (ofwel Wit-Rusland). Geinig toch dat uit landen, waar ik nog nooit ben geweest, mensen mijn schrijfsels lezen.

Ik kan ook zien dat op 9 augustus 2010 de meeste mensen mijn blog bezochten. Die werd toen door 250 verschillende mensen gelezen. Samen waren ze goed voor 498 pageviews!!!. Waarom, dat weet ik eigenlijk niet, waarschijnlijk omdat er toen een verhaal over hexagonnen op stond. Een populair item toen.

Ik heb 66 volgers. En nog een aantal vaste lezers die zich niet als volger hebben aangemeldt, maar het óf incidenteel volgen, óf gewoon in Google-reader (en dan zie ik dat niet). Dat laatste vind ik eigenlijk wel een eetje jammer, want dan zie ik dat niet.

En soms krijg je hele leuke en spontane reacties. Zoals deze van Peter, de nieuwste volger, en een van de twee mannelijke volgers:

`Hallo Birgitte, ik ben zeer onder de indruk van de mooie creaties die je maakt met stof in een woord geweldig. Ben volger geworden bij jou en kom zeker vaker kijken. Dit werkje van de eifeltoren echt schitterend ben zeer benieuwd naar het eindresultaat.´

En die woorden komen van een scrapbooker, dus niet iemand die wat met lapjes heeft. Ik vind dat een compliment. Dank je wel Peter en welkom als volger. Dit schrijfseltje wil ik dan ook beeindigen met een dikke dankjewel aan al mijn lezers, volgers, mensen die op schrijfsels reageren en andere toevallig passanten. Ik ben heel blij met jullie, zeker als je ook zo nu en dan wat van je laat horen. Al is het alleen maar even goedendag zeggen, of zwaaien.

Dank je wel

.

Fin de Siècle

Zo ben ik een paar dagen niet in blog-land, ligt het er gewoon uit. Dus zelf heb ik niets gemist, maar andere blijkbaar des te meer. 
Ik bedacht me dat ik jullie blok 5 van Fin de Siècle nog niet helemaal klaar heb laten zien. Dus hier is ie in volle glorie.

Ik ben helemaal blij dat dit het centrale gedeelte van de quilt wordt. Dit is zonder meer het mooiste blok tot nu toe. Kijk ook eens naar de details. Zoals van de Eiffeltoren.

Kun je nu begrijpen waarom ik het idee heb dat ik deze weer opnieuw gebouwd he? En dan heb ik hem nog niet eens zo gedetailleerd gemaakt als het patroon eigenlijk is. Ik vond het garen er veel te dik voor. Met gewoon naaigaren zou dat wel mooi geworden zijn. Ik heb de lange overspanningen zoveel mogelijk proberen te weven. Zelf vind ik het goed gelukt.
Maar kijk ook eens naar andere details, zoals dit...

Het ronde ding is het reuzenrad dat in Parijs stond bij de Wereldtentoonstelling, zo'n eeuw geleden. Ernaast een kerktoren(tje), huisjes, straatlampjes. Super mooi ontworpen.

En als je je soms afvraagt hoe het staat met blok 2. Dat ziet er op het moment zo uit.

Ik heb het op moederdag meegenomen naar mijn moeder. Zij kon me precies vertellen waar ik de fout in ben gegaan. Dus meteen een tornmesje gepakt. En toen ik naar huis ging, lag het blok in deze delen in de tas. Hopenlijk heb ik dit weekend de tijd om het weer aan elkaar te zetten. En dan goed natuurlijk. Als ik daarmee klaar en zal ik een foto maken van alle blokken bij elkaar. Ik kan me nu al verheugen over hoe dat er uit zal zien. Ik ben namelijk nog steeds vreselijk verliefd op deze blokken. Mmmmmm.....

.

Purper ofwel paars

Paars is al jarenlang een van mijn favoriete kleuren voor kleding. Paars was in de Romeinse tijd een kleur die aangaf dat je belangrijk was. Alleen belangrijke personen mochten paars dragen. In de Katholieke Kerk is de lithurgische kleur paars geruikt ij egrafenissen. Vroeger was het de kleur voor de advent en vastentijd. De tijden die samenhangen met boetedoening.


Waarom ik paars draag? Gewoon omdat ik het een mooie kleur vind. Afgelopen week kleurde ikzelf ook paars. Speciaal voor jullie maakte ik er een foto van.

Ik was de dorre bloemen uit mijn irisjes aan het trekken. En trok en ook wat nog-niet-dorre bloemen uit. Het sap van de bladeren kleurde flink.

De 'schuldigen'

Ik vroeg me af, zou je met dit sap kunnen verven? Het is een vrij intense kleur. En later bij de kraan leek dat het nog best moeilijk was om het er af te krijgen. Ik verwacht dat het ook een nare vlek in kleding zal zijn. Dat zijn alle rode kleuren en paars is een mengsel van rood en blauw, dus.
.

OEQC

Oftewel Open European Quilt Contest. Zoals eerder verteld, was ik er afgelopen vrijdag. Het was er lekker rustig, en toch niet leeg. Dus ik kon alles goed bekijken. Van dichtbij, maar ook veraf. Zeker zo handig om foto's te maken. Een aantal wil ik jullie vandaag laten zien. De foto's zijn niet allemaal van superkwaliteit, mijn excuses.


De eerste is Toscane van Riek Kroeze uit Rijssen. Door een poort in San Gimignano kijk je zo op het Toscaanse landschap.

De keitjes zijn door quilten en door allerlei kralen ontstaan. Ook in het groen en de bloemen zitten veel kralen. Dit geeft een prachtig lichteffect. Doordat de stof niet vlak gebruikt is, krijg je een extra 3D effect. Let ook eens op de stenen in de muur. Ook genaaid.

Ik vond ook nog een andere draad-techniek. De planten op de Toscaanse platte daken waren geborduurd. Kijk maar.

De volgende is Hanenkam van Marjo Stoeckart uit Hilversum. Het is een eigen ontwerp met als thema een element van een dier.

Wat mij met name boeide was enerzijds hoe ze het oog vorm gegeven heeft. Het lijkt echt nat van het traanvocht.

En anderzijds was ik ook erg onder de indruk hoe zij de suggestie wekte dat er echte veren gebruikt waren. Pas dichtbij zag je dat dit niet zo was. Heel knap gedaan.

De volgende heet Sound of Music en is door Rachel Covo uit Ramat Hasharon (Israel) gemaakt. Deze spatte je werkelijk tegemoet. Uiteraard hielp het dat hij tegen een zwarte achtergrond hing. En dat er heel toevallig een flinke spot op gericht was. Hopenlijk ervaar je dat ook zo op de foto.

De Wisteria van Ans Schipper uit Haaften was ook weer zo'n prachtstuk. Op de achtergrond zie je de Wisteria en op de voorgrond Ridderspoor. De bloemen zijn gemaakt van hexagonnen. Maar wel superkleintjes, nl. van 1,5 cm.!!!

Een detailfoto laat goed zien dat het echt hexjes zijn. De achtergrond waren zogenaamde 'Snail Trail' blokken. Maar liefst 238 lokken van 10 bij 10 cm. Ze gebruikte daarvoor verschillende groene en paarsblauwe stoffen.

Zelf vond ik het heel knap hoe de schaduw van de orders op het tuinpad gemaakt werden. Kijk zelf maar eens in de onderstaande foto.

Er was zo veel te zien, dat ik soms gewoon vergat om foto's te maken. Thuis zag ik dat ik helemaal geen foto's heb van de Baltimore quilts en de mangeldoeken van Berthi. Gewoon met het fototoestel in de hand gekeken en verder gelopen. Waarschijnlijk gewoon onder de indruk. De Baltimores zijn niet helemaal mijn smaak, maar ik kan wél zien dat ik ze ook niet zou kunnen maken.
Gelukkig zijn er veel blogs waar je ze wél kunt zien. Zoals de blog van Berthie zelf over haar mangeldoeken.
Ik heb meer foto's gemaakt, maar dit waren de beste om te laten zien. Hebben jullie er van genoten?

Maandag, wasdag

Dat was het vroeger althans. Zelf houd ik me er niet zo aan, meestal was ik in het weekend. Wat ik wel een leuk gezicht vind, is als de was lekker aan de lijn wappert. Dat geeft me een goed huisvrouwengevoel (<- nieuw scrabblewoord). Omdat ik mezelf niet zo'n (ouderwets) goede huisvrouw vind, geniet ik wel van wapperende was. En daar gaat dit bericht over.

wasdag op Marken

In ons vorige huis (meer dan 10 jaar geleden), had ik een wasmolen. Die kon in een voet in de grond staan, je kent ze wel. De molen was eigenlijk een beetje te laag voor mij. Alhoewel ik niet groot ben, zat ik met mijn hoofd in de lijnen als ik de was ophing. Toen we verhuisden is de molen uiteraard meegegaan. Maar de voet is in de tuin achtergebleven, vergeten.

zoekplaatje

Maar dat was eigenlijk niet zo erg, want we hadden er twee. Een hele tijd daarna (de tuin moest eerst aangelegd worden), bleek pas dat de nieuwe voet niet bij de molen paste. Allebei de buizen waren precies even dik. Geen wapperende was voor mij aan de molen.

Maar dit is voor ons geen proleem. Er moest een buis komen die precies in beide buizen zou vallen. De molen kon er dan overheen geschoven worden. Het eerste idee was een PVC-buis, zo een die voor de waterleiding gebruikt wordt. Maar als de molen vol hangt met natte was, dan zal die buis het niet kunnen houden, en knakt die. En een ijzeren buis in die afmeting had de plaatselijke DHZ-zaak niet.

Afgelopen week had DH een buis gekregen met precies de goede maat. Dus ik dacht woensdag de was even snel op de molen te hangen. Snel de buis in de voet, past precies. Molen eroverheen, past precies. Toch de molen er maar afhalen, want hij had 10 jaar in het schuurtje gestaan. De wasdraden moesten eerst schoongemaakt worden, anders had ik geen plezier van schoon gewassen was. Dus de molen weer over de buis, past nog steeds precies.

Mand met was uit de machine gehaald en hangen maar. . . .
Er was een klein proleempje, ikzelf deze keer. In onze vorige tuin was de molen wat te laag, dus hadden we de voet in de beton in de verhoogde border gezet. Kijk maar op de foto hierbove. Maar wat we ons niet gerealiseerd hadden, was dat de molen vroeger in de voet zat en nu er eigenlijk bovenop. Dus stond ie zo'n 5 cm te hoog voor mij. Ik kon niet bij de draad....

Wat nu? Trapje of wat anders? Voet verplaatsen is geen optie, die zit in de beton verankerd. Tot we een oplossing heen wappert bij ons de was weer aan het oude verplaatsare wasrekje. Een troost, de was wappert tenminste, al kun je dat niet zien op de foto hieroder.

PS: al googled kwam ik twee blogs tegen over wappered wasgoed. Dit zijn de links
- http://balkonsmetwasgoed.web-log.nl/
- http://waslijntjes.knegjes.eu/
Voor de ECHTE liefhebbers. Ik he me nooit gerealiseerd dat overal ter wereld mensen hetzelfde doen: was ophangen om te drogen. En deze wil ik jullie niet onthouden. De evoluering van ondergoed door de eeuwen heen.

UPDATE:
Inmiddels heb ik me bedacht dat ik zelf in de order ga staan, dan kan ik er wel bij. De molen kan ik draaien, dus de was kan ook op alle lijnen komen.
.